ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی با عملکرد عمومی و اختصاصی نوجوانان شناگر نخبه

برای عملکرد بهینه شناگران، ایجاد سطحی برای تعامل عملکرد اندام فوقانی و تحتانی ضروری است. این سطح به عنوان ناحیه ثبات مرکزی شناخته شده‌است. هدف از انجام این تحقیق ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی با عملکرد عمومی واختصاصی نوجوانان شناگر نخبه بود. 12 شناگر پسر با میانگین و انحراف استاندارد سنی 05/1±25/12 سال، قد 54/13±05/160 سانتی‌متر و وزن 10±33/49 کیلوگرم، که همگی سالم و عضو تیم منتخب استان خود بودند به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. استقامت ناحیه ثبات مرکزی شناگران با استفاده از پروتکل مک‌گیل، و توان ناحیه ثبات مرکزی با آزمون پرتاب توپ مدیسین‌بال از حالت دراز و نشست و آزمون دراز و نشست 30 و60 ثانیه اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی عملکرد عمومی آنها از مجموعه آزمون‌های عملکرد که شامل؛ اسکات پشت ، پرس سینه ، پرش عمودی، ‏دو 40متر سرعتی و برای ارزیابی عملکرد اختصاصی از تواتر استروک، و رکورد 100 متر کرال سینه استفاده شد. برای بررسی رابطه از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری p£0.05 استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که فقط بین آزمون اسکات و دراز و نشست 60 ثانیه‌ای ارتباط معنی‌دار مثبتی وجود دارد (813/0-=r). ضمن این‌که نتایج همبستگی آزمون‌های عملکرد عمومی با امتیاز کلی آزمون‌های استقامت ناحیه ثبات مرکزی، در متغیرهای اسکات (63/0=r) رابطه مثبت و معنی‌دار اما در پرس سینه ارتباط معکوس بود(62/0-=r). بر همین اساس، بین عملکرد عمومی شناگران و امتیاز کلی ناحیه ثبات مرکزی هیچ ارتباطی دیده نشد. در عملکرد اختصاصی هیچ ارتباطی بین عملکرد اختصاصی و توان و استقامت ناحیه ثبا ت مرکزی یافت نشد، و تنها در پارامتر تواتر استروک و دراز و نشست 60 ثانیه‌ای (694/0-=r)و 30 ثانیه‌ای (630/0-=r) رابطه معنی‌دار و مثبتی یافت شد. نتایج تحقیق، استفاده از تمرینات ثبات مرکزی در جلسات تمرینی شناگران نخبه نوجوان را توصیه می‏کند.